Beata Matys-Wasilewska- Psycholog i psychoterapeuta. Ukończyła Uniwersytet Łódzki na kierunku Psychologia i studia podyplomowe z psychoterapii na Katedrze Nerwic przy Uniwersytecie Jagiellońskim w Collegium Medicum w Krakowie.

Oto 10 praktycznych wskazówek dla rodziców, jak radzić sobie z własnym przemęczeniem, zniecierpliwieniem, frustracją. Rodzice to nie supermeni z anielską cierpliwością i zestawem mądrych rozwiązań w rękawie. Spokój i tolerancja dla zachowań dziecka mogą w ciągu sekundy prysnąć jak bańka mydlana. Masz prawo do swoich emocji, ale naucz się je wyrażać tak, by nie wystraszyć nimi dziecka.

1. Złość jest zaraźliwa Pamiętaj, że twoje zdenerwowanie wzmacnia nerwowośćdziecka. Jeśli frustracja narasta i czujesz złość, złap dystans. Odsuń się fizycznie od dziecka, mówiąc mu, że czujesz złość i potrzebujesz chwili dla siebie, by ochłonąć.

2. Byś pomógł innym, najpierw pomóż sobie Zadbaj najpierw o swoje wyciszenie i równowagę. Do niczego się nie przydasz, jeśli będziesz zmęczony czy zły.

3. Każdy problem ma wiele punktów widzenia Spróbuj dostrzec perspektywę dziecka i zrozumieć problem z jego poziomu. Dziecko nie chce cię specjalnie zdenerwować. Postępuje tak, jak czuje. To nie jest przeciwko tobie.

4. Dystans i odpoczynek – ważne sprawy Pewne trudne tematy powinny poczekać, by nabrać do nich dystansu. Łatwiej wtedy znaleźć rozwiązania i zadbać o konstruktywną rozmowę.

5. Kuj żelazo póki zimne Nie warto w emocjach wyjaśniać czy tłumaczyć. Dziecko nie usłyszy nic z twojego monologu, tylko będzie próbowało cię przekrzyczeć. Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, kiedy obydwoje jesteście spokojni i słuchający się wzajemnie.

6. Korzystaj z pomocy innych Nie bierz wszystkiego na swoje barki. Nie musisz wiedzieć, jak za każdym razem znaleźć rozwiązanie. Poproś o pomoc partnera, dziadków, jeśli potrzebujesz wsparcia. Co dwie głowy, to nie jedna.

7. Krzyk dorosłego ma siłę tornada Twój podniesiony głos, wściekły wyraz twarzy i niedostępna postawa są dla dziecka kataklizmem emocjonalnym. Wewnętrznie rozpada się na kawałki, bo nie może być partnerem w tej rozgrywce, a filar bezpieczeństwa, jakim jesteś, znika bezpowrotnie. Staraj się nie krzyczeć przy dziecku. Odrocz wyrażenie emocji na później, gdy maluch się od ciebie oddali.

8. Nie pielęgnuj urazy i szanuj uczucia W układzie z dzieckiem to ty jesteś dorosły i odpowiedzialny. Jeśli obrażasz się, karzesz, czy rozpamiętujesz minione przewinienia, utrudniasz dziecku kontakt z tobą. Pokazujesz, jak radzić sobie w takich sytuacjach i prawdopodobnie za chwilę twoje dziecko postąpi podobnie z tobą. Pamiętaj, że dziecko dopiero uczy się opanowywać swoje emocje. Pomóż mu siebie zrozumieć, wykazując zrozumienie wobec tego, co czuje.

9. Nie opowiadaj przy dziecku, jakie jest "niedobre" Dbaj o intymność spraw dotyczących dziecka. Uważaj na to, co opowiadasz innym w obecności dziecka. Nie ośmieszaj, nie neguj i nie oceniaj zachowań malucha w swoich opowieściach. Dziecko słyszy, jakie jest i tym się kieruje podświadomie w następnych działaniach. Z etykietką dzikusa, histeryka czy awanturnika trudno spokojnie reagować w kontakcie z rodzicem.

10. Dostrzeż całość i zrób w swoim życiu miejsce także na trudne emocje. Złoszczenie się to dbanie o swoje granice. Wyraz tego, co boli i porusza. To ważny komunikat w rodzinie, bez którego nie dotarlibyśmy do niektórych potrzeb czy uczuć. Zobacz momenty trudne w relacji z dzieckiem jako płaszczyznę do rozwoju rodzicielstwa i samodzielności dziecka. Dbaj o to, by w domu było miejsce nie tylko na radość, ale także na wyrażanie frustracji i trudnych emocji. Jeśli będziesz w tym uważny, nie zranisz uczuć dziecka i zawsze znajdziesz właściwe rozwiązanie.